Merking við mikrotranspondara
Hundar, kettur, ross og onnur dýr.
Avlesari og nál at merkja við
Nál og merki Merki einar fimm ferðir størri enn natúrlig stødd.

Tann mest eyðsýndi mátin at kenna dýr aftur er eftir litinum. Her hjá okkum kenna vit tað serliga frá seyði, rossum og neytum. Eyðmerking av dýrum er tó í nógvum førum av avgerandi týdningi, í samband við, millum annað ognarviðurskifti, aling, sjúkuniðurberjing, handil og trygging av dýrum. Til at merkja dýr verður nýtt til dømis merking við metal- og plastoyramerkjum (seyður og neyt), frysti- og brennimerking (neyt og ross), ringmerking (flogfenaður) og tatovering (hundar og kettur).
Krøvini til merking av húsdýrum, eiga at lúka nøkur krøv, sum kunnu setast upp soleiðis:

Merkingin ella merkið eiga ikki at verða dýrunum til ampa.
Merkið eigur at kunna lesast skjótt og trygt, og uttan at tað er neyðugt at taka dýrið.
Tað eigur ikki at verða møguligt at falsa merkið.
Útreiðslur í samband við merkingina eiga at verða á einum rímuligum støði.
Eingin av oman fyri nevndu hættum, tykjast at kunna lúka øll hesi krøv fullgott. Í dag hava vit tó eina merkisskipan, har vit nýta eitt mikrochip við einum forritaðum eyðkennisnummari. Microchipsið er, saman við einari antennu, stoypt inn í eitt hylki úr glasi. Hetta hylkið hevur skap og stødd, so tað ber til at nýta eina nál til at seta tað undir skinnið. Nummarið kann síðani lesast við einum elektroniskum tólið, sum verður hildið upp til 20 cm frá merkinum. Hendan skipanin kann nýtast til flest øll dýr, og lýkur stórt sæð allar oman fyri nevndu treytir. Merkið verður sett undir skinnið á hálsinum.
Her í Føroyum er krav frá tryggingini, at øll dýr sum verða tryggjaði, verða merkt við mikrochipsi.
Eisini verður rátt til, at hundar og kettur annars verða mikrochipsmerkt. Tað kann í hesum sambandi nevnast, at í okkara grannalondum er krav at hundar, sum eru oman fyri 8 vikur gamlir, skulu vera merktir - antin tatoveraðir ella mikrochipsmerktir.